Profesor Antoni Rosikoń ma 106 lat

Jest najstarszym żyjącym profesorem w Polsce. Pomimo przekroczenia ponad 100 lat wciąż cieszy się dobrym zdrowiem. Pytany o długowieczność, zawsze ze swadą i humorem odpowiada co należy robić, żeby dożyć tak dostojnego wieku. – Jak mówię to wstaję, żeby wszyscy mnie widzieli, mówię głośno, żeby wszyscy słyszeli i wygłaszam krótkie monologi, żeby wszyscy mnie kochali. A żeby żyć tak długo jak ja, to po odejściu na emeryturę należy nadal pracować – żartuje.

Przed sześciu laty, na swoje stulecie wydał książkę pt. „ O obrotach podpór i przęseł mostów”. Na stulecie wyszła także jego biografia, zawierająca 100 strony, której autorem jest prof. Kazimierz Kłosek, student prof. Rosikonia. Z każdym rokiem jest ona powiększana o jedną stronę, na której są zapisywane wydarzenia z ostatniego roku życia profesora. – Prof. Rosikoń to nie tylko wspaniały naukowiec,  ale także pracowity, obowiązkowy człowiek o wielkiej osobowości, który słucha, kocha  i ma szacunek dla ludzi – podkreśla prof. Kłosek, kierownik Katedry Komunikacji Lądowej na Wydziale Budownictwa Politechniki Śląskiej. W zeszłym roku 16 lipca 2012 roku otrzymał tytuł Honorowego Profesora Politechniki Śląskiej, który przyznał mi Senat. Zwieńczeniem jego pracy naukowej było nadanie 25 maja 2001 roku, w wieku 96 lat, przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego, tytułu naukowego  – profesora nauk technicznych.

W 2007  roku w Sali Kongresowej podczas Dnia Kolejarza profesor został odznaczony  Krzyż Komandorski Odrodzenia Polski nadany przez nieżyjącego już prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. „Nadaje Panu to oznaczenie za wybitne dokonania w pracy naukowej i zawodowej” – napisał w liście prezydent. Profesor za odznaczenie podziękował ze swadą i humorem. „Dziękuję za przyznane odznaczenie, to dla mnie duża niespodzianka i wyróżnienie. Panie prezydencie, ale ja jeszcze nadal pracuje” – mówił profesor po odebraniu odznaczenia, za co zebrał gromkie brawa. W 2008 prof. Rosikoń został honorowym laureatem konkursu „ Człowiek Roku – Przyjaciel Kolei”. – Jest nie tylko wybitnym fachowcem w zakresie szkód  górniczych występującym na liniach kolejowych, ale także świetnym humanistą i  wykładowcą akademickim. – To wielki erudyta, na którego wykłady chodziło się z wielką przyjemnością – wspomina inż. Kazimierz Szczurowski, student profesora w latach osiemdziesiątych. Profesor, który ma tytuł „Zasłużonego Kolejarza” upoważniający do bezpłatnych przejazdów,  jeszcze do niedawna chętnie pociągiem podróżował do Warszawy, gdzie mieszka jego młodszy syn. Ciągle jest w bardzo dobrej kondycji. – Biorę tylko jedną tabletkę na prostatę i krople do oczu, bo przed trzema laty przeszedłem operację usunięcia katarakty- wyjaśnia. Odpowiadając co jeść, żeby dożyć tak dostojnego wieku, wyjaśnia – Jem wszystko co lubię. Ale nie po to żyję, żeby jeść, lecz jem po to żeby żyć. Przez całe życie lubił 16% miód pitny, który teraz…lekko rozcieńcza.

Źródło – Rynek Kolejowy